hayatta kesin olarak bildiğim belki de tek şey, ölüme hazır hissetmediğim. bir ağaç büyütüyorum (armut ağacı: bu sene sadece 1 armut verdi ama daha çok küçük bi ağaç). ve bir çocuk büyütmeyi de istiyorum aslına bakarsan. tabi bunun için önce kendimi yetiştirmem lazım ki bir çocuğu yetiştirebileyim.
canımı seviyorum. nefes alıp vermek haz veriyor. ve kesinlikle ölmek istemiyorum.amin.ne bileyim paylaşmak istedim işte.
ölüm ki hayatın son cümlesi, taaa başından belli olan.yani hayatın hiç bir gizemi yok, ölümünün nasıl geleceğini bilememekten başka.
canımı seviyorum. nefes alıp vermek haz veriyor. ve kesinlikle ölmek istemiyorum.amin.ne bileyim paylaşmak istedim işte.
ölüm ki hayatın son cümlesi, taaa başından belli olan.yani hayatın hiç bir gizemi yok, ölümünün nasıl geleceğini bilememekten başka.
Kim kendini ölüme hazır hissediyor ki? :))
YanıtlaSil90 yaşıma da gelsem, yaşayacak çok günüm var daha diye düşünürüm gibime geliyor :D
hiçbirimiz hazır hissetmiyosak niçin hayatlarımız elimizden alınıyor ki, bence örgütlenmeliyiz:)))
YanıtlaSilBen hazırım ama cesaret edemiyorum. Bi' kadınlar vardı biraz olsun tutan ama onlar da değiştiler. Kimi uzaklaştı , kimi normal yaşamaya başladı(!) , kimi arada bir arıyor yine deli ediyor beni falan. beklentim falan da kalmadı. Bunalımda da değilim. Daha ne olsun diyor insan ama işte kıyamıyorum kendime. Beni tutan ölümden korkuyor olmam. Hemde bu denli keyif almıyorken. Ama tekrar ediyorum. Bunalım değil. Emeklilik planı olarak düşünelim.
YanıtlaSilHeyecan kalmadı kimsede.
Bende Fazla heyecan arar oldum.
Böyle boş bir çember.
ben de bazen bi yerimde bişi çıksa kanser olacağımı düşünürüm, sonra biraz o kanserli hallerimi düşünürüm. sonunda kendime ölümü bi türlü yakıştıramam. sanki ölsem de bi şekilde geri dönmenin yolunu bulurmuşum gibi geliyo:)heyecanı aramak mı? sen? aksine durgun bir su arar gibi görüyorum ben hep seni. kendine kıyamayacak olmana sevindim zira
YanıtlaSil