tanrım dilimin ucunda

hindistandayım.bir çarşıya girdim. burası çok kalabalık ve sıcak.

peynirlerin üzerinde sinekler geziyor.

buraya hiç gelmemeliydik diyor bir ses, benim bundan iğrenebileceğimi düşündüğü için..

yanılıyorsun diyorum

burada ruh var.

ben hep mekanların ruhu olduğuna inanır, insanların bundan yoksun olduğunu düşünürüm.

o yüzden insanlar bana sadece et yığını olarak görünüyor.

mekanik hareketler yüklenmiş et yığınları.

oysa burası bir ruha sahip.

-benimle geldiğin için teşekkür ederim

-ben hep seninleyim

-biliyorum(yutkunuk) biliyorum

çarşıyı gezmeye devam ediyorum

bilmediğim dilde konuşmaları bana iyi geliyo

bilmediğim yerde olmak da öyle

baharatları tadıyorum

türkiyeye döndüğümde harika yemekler yapacağımı düşünüyorum

insanın kendi dilinde düşünmesi de garip geliyo

kendi dilinde sövmesi de.

aslında düşünebilen canlılar olmamızdan müzdarip olduğumu düşünüyorum

zira düşünmeyip, içgüdüsel davransak hiç bi sorun kalmıcaktı.

tanrı bizi niye diğer canlılardan ayırmıştı?

onların sınavı neydi peki, madem bizim her hareketimiz bir sınav.

hayır..öldükten sonra yaşayacağıma inanmak istemiyorum

ve orada başkaca bi hayat süreceksek, burada niye ters dönmüş böcekler gibi debeleniyoruz

ve neden bir tanrı tarafından debelenişimiz izleniyor, sevişmemiz izleniyor,sıçışımız izleniyor, kavgalarımız izleniyor, regl günlerimiz izleniyor, ağda yaptırışımız izleniyor, geyirmemiz izleniyor, kakamız izleniyor, zinalarımız izleniyor???

bir adamın bütün vücudumu diliyle ezberlemesi neden tanrının görüş alanında?

madem bunları yapmamız ayıptı, neden bizi ikilemde bıraktı? bu biraz gaddarca değil mi?

bir adamın hatta afedersiniz ama birçok adamın küçük ya da büyük kızlara tecavüz edişini neden izliyor?

bu nasıl bi sınav böyle. egosunu tatmin etmeye çalışan biri olup çıktı tanrı.biz iyi olur sanıyoduk. 

o da herkes gibi zenginleşince sapıttı.

bunları sadece seninle konuşabiliyorum.

çünkü dilimin ucundasın.

benimle hindistana kadar geldin.teşekkürler tanrım:)