odadaki bütün eşyaları bi uçurumun dibine kadar sürükleye sürükleye getirip, tekmeyi basıp atasım var.
sanki bunu yaptığımda rahatlayacakmışım gibi gibi.
onca kıyafet, onca ıvır zıvır, onca ayakkabı, hatta kitaplarımı bile.. 7 parça kıyafetim olsa döndüre döndüre onları giysem mesela. aslında çok sade olmayı isteyen bi insan olup, eskilere de bi şekilde bağlılığımdan dolayı sade olmayı bile başaramadığım için biraz da kızıyorum kendime. söyleniyorum. hatta arada ağır ve kimsenin benden duymayı beklemediği küfürler de ediyorum:) bağımlı bi kişiyim. aslında öyle olmadığım zamanlar da var. öyle hissetmediğim yani. sanrıım hayatımda biri olduğunda fazlaca kafese sokuyorum kendimi. sonra o kafese beni başkası sokmuş gibi triplere giriyorum. iyi bi insanım ama bu da yetmiyo bana. daha çok okumalıyım. daha çok izlemeliyim, daha çok dil bilmeliyim gibi gibi.. kendime yetmiyorum. bi çok şeyi yapmak isteyip hiç bişeyi tam yapamayanlardanım.çocukluğumdan beri böyleyim. ve böyle olduğumu bildiğim halde, yine de hırs yapıp bi şeye yoğunlaşamıyorum. ulan niye yaşıyorum ben? kendimden memnun olmadığım halde kendimi sürdürüyorum, süründürüyorum da kısmen. neyse bugünlük iç döküşüm bu kadar olsun. fazla eleştiri de ağır gelebilir, kaldıramayabilirim. cehennemin dibine kadar yolu olan bi insanım, çünkü cennetteki ballı şelaleleri,hatunları, yakışıklı adamları sahici bulmuyorum.sahte bir reklamdan başka bişey değiller gibi geliyor.. cehennemdeki ateş bana daha gerçekçi görünüyo. evet oraya gitmeliyim öyleyse. hadi bana ii yolculuklar dile...say something..
-siktir git damla!