yine buyukbabamin mustakil evindeydim. altima isedigim yillardi.bahcedeki ortancalar balkona kadar yukselirdi. o balkonda kalabalik bir aile olarak yemekler yenirdi; rakilar icilirdi. buyukbabamla selcuk enistem yani iki bacanak guzel icerlerdi. tabi dedigim gibi cooookk uzun zaman onceydi, herkes hastalanmadan, yaslanmadan once...
circir boceklerinin yaz kokusuna karisan sesleriyle biraz buruklasirdim. sadece yazin gelen kuzenlerimin gideceklerini dusunur ve huzunlenirdim.
artik hersey cok degisti.yine ayni balkondayim.bu sefer ortancalar yok. bu sefer kuzenlerim yok;kimi nisanlandi kimi evlendi. benim boyum biraz uzadi, bakude sosyoloji okudum, biraz rusca ogrendim, bi kac adam sevdim, bi cok kez canlarini yaktim insanlarin.. evet damla sevimliydi cocukken. simarmazdi, misafirliklerde ailesinin sozunu dinlerdi, annesinin bir bakisiyla korkardi; simdi dusunuyorum da o uslu kiz cocugundan nasil bir evrim gecirerek bu hale geldim? kendime soruyorum fakat cevaplari hayatta gizli..