karalamacalar

seni yırttım benli sayfalardan..
artık üzülmeye mecalim yok.
derin sandığım bakışın olmadan da yüzebiliyormuşum.
kendi denizimde, güvenle.
ve kök kadar derininde olmasam da,
ağacın parmak uçlarında nefes alabiliyormuşum.


dallarda salınan bir yaprağım artık.


güz vaktidir..

yokluğuna uçma vaktidir.