camel man

çok güzel bir köy varmış..
burada yaşayan güzel insanlar.

herkesin olduğu gibi, buradakilerin de farklı farklı hikayeleri var.bilmesem de var!
bir adam var. ilginçtir ki bir tek o hüzün veriyo bana. öyle ki, şu anda lap topu açıp, bunları yazdıracak kadar gözlerimi dolduruyo görüntüsü.
siyah bir şalvar, üstündeyse buldan bezlerinden kısa kollu bir gömlek.
saçları uzun ve sarı, yer yer beyaz.. onca yaşanmışlığın izleri yüzünde. yoo zannetmeyin ki bunları edebi bi dilde yazmak için gayret sarfediyorum. adam neyse onu anlatıyorum, hiç bilmediğim halde. hiç tanımadığım halde. güzel bi sesi var adamın. çocuklarla iyi anlaştığını da biliyorum. sabahtan akşama kadar develerle insanları gezdiriyor. fotoğraflarını çekiyor. yanında yaşlı bir deveci daha var. birlikte çalışıyorlar bu sıcakta. ve evlerinde kalmıyorlar. sanırım develerin yakınındaki çadırda yatıyor. saygı duyulacak kadar güzel olduklarını düşünüyorum. hiç tanımadığım halde. adam evli. karısı ilçede yaşıyor. bir kız çocukları olduğunu ve annesine çok benzediğini biliyorum.
her ne yaşamışsa yaşamış olsun, köyde beni en çok etkileyen insan bu adam. camel man diyorlar ona. yemek yediğini görmedim. gündüz cocacola, gece bira..vs..
göbekli mi göbekli bi adam. omzunda ve sırtında dövmeler var..yaşının 30un üstünde olduğunu düşünüyorum. elinde birayla geliyor, arkadaşlarına bi iki laf atıyor, gülüyor..ama anlaşılıyor ki her halinden, o aslında hiç gülmüyor.
biraz önce elimde bira şişesini gördü ve "şerefine" dedi. kaldırdık şişeleri..
adam..
sen ne kadar yalnız kalmışsın böyle.. ne kadar duygularım olduğunu hatırlatıyorsun bana..hiç tanımadığım halde..bunu üstüne basa basa söylemekte ısrarcıyım. gözlerim doluyor seni gördüğümde adam..sanki senin adına yoruluyor gibiyim zaman zaman..
şimdi tek başına oturdun bi yere.. görebiliyorum seni.sigaranı yaktın. çek içine bakalım, dert gibi çek..ateş gibi çek..
hikayeni hiç duymamış olsam da senin sözcüklerinden, seni seviyorum.