@ the end

bu kapıyı sen açtın
biliyorsun
neden bahsettiğimi
kimse bilmezken, sen, neden?
nefesim kesiliyor..
açtığın kapıdan içeri girmedin neden?
sana bir cennet sunmuştum huzur dolu..
yalınayak gezebileceğin bir ruh.
neden korkuyorsun bebeğim.
hala nedir aradığın?
karanlık mıydı gördüğün kapımda.
yo bu olamaz biliyorsun..
bir cennet hangi cehennem için terk edilir
burda şarap akarken nehirlerimden, kimin kanının tadı hoşuna gitmiş olabilir?
benim denizim durgunken,
hangi dalgalarda tehlikeye atacaksın kendini?
ben ılık ılık eserken içine,
sen hangi fırtınada kaybolacaksın.?
tutunacak yerin var mı bebeğim?
benden sıkı kim tutar ellerini..
bu kapıyı sen açtın
biliyorsun neden bahsettiğimi
kimse bilmezken, sen, neden?
kaç ruh sığıyor ruhuna, benim ruhum tamamıyla yerleştikten sonra ruhuna?
sormuyorum sana..
konuşmuyorum bunları.
seni yormak istemem.
sıkmak istemem canını
ah bebeğim. nereye gidiyor ayakların?
kapımı açıp geri dönüşlerin..
istenmiyor bütün bunlar.
hayır... hayır..
nefes almama yardımcı olmalısın
hayatımı silkelemeye ihtiyacım var.
tümünden arınasım var.
seni bembeyaz yapasım var.
neden?
sen ne zaman bu kadar acıya battın.
bu sen miydin ki..
görememişim tümünü.
azınla yetinmişim de, en güzellerinle yetinmişim de, acını, çirkinini bilememişim.
gel artık.
açtığın bu kapıyı kapat.
kilitle.
anahtarı yut.
beni benden çıkarma bir daha..
beni kimse bulamasın.
hadi bu bir saklambaç değil..
çocuk değilmişiz çokça zamandır.
sırtımda bir yük gibisin.
çoğalttıkça seni azalmaya meyillisin.
neden?
sargılarının arasından kanın sızıyor.
kötü kokuyor bu kalabalığın.
beni cennetimde yalnız bıraktın.
bu son gecemiz seninle.
hadi gel şu kapılarımı kapat artık sonsuza dek..
sonsuza dek..
sonsuza..
son.