bu aciziyet ve aidiyet, bir yaratıcıya muhtaç olma fikrinin kulaklarımıza fısıldandığı zamanlardan beri var. insanlar o zamandan beri aciz! yeniliklerden ve değişimlerden korkmamız da bu yüzden belki. birşeylerin sonunu görememek bizi tanrıya yaklaştırıyor belki.. yani olabilecekler için iyilik yapmak,bunun için dua etmek, din yaratmak hepsi bilinmeyenden korktuğumuz için olsa gerek..eğer bunlardan sıyrılabilirsek ki bu asla mümkün olmayacak, işte o zaman huzur gelecektir. birilerinin bizi yakacağını, cezalandıracağını düşünerek ömür geçirmek bana yanlış geliyor. bizler pavlovun köpeği de değiliz ki, kimsenin üzerimde ödül ve ceza yöntemini denemesine ihtiyacım yok. öbür dünyaya inananlar ki saygım sonsuz, bu dünyanın sınav olduğunu düşünenler, peki neden bir sınava tabi tutuluyoruz? 7 yıldızlı bir cennette suit kazanmak için mi? o zaman sizler malesef seyircinizi kahkahalarla güldüren oyuncular oluyorsunuz. atıp tutmak benim işim değil.. herkes ne düşünürse düşünür. ben düşündüğümü genelde söylemem, yazarım. yaşayın gitsin..çok da düşünceler arası seyahat etmeyin derim..
Yorumlar
Yorum Gönder
whisper