muhasebe dükkanı.

bazen çok sevimsiz olurum.farkındayım.insanlara saçma ya da yanlış gelen biçok düşüncenin de sahibesiyim. ama olsundur. beni, iyi veya kötü oluşturan şey yaptıklarım ve düşündüklerim. gerçi yapamadıklarım desem, daha dürüst olmuş olurum.
insanların arkasından, ne kadar kaltak olsalar da ne kadar hırsız olsalar da konuşamam. bir gün benim de başıma gelmeyeceğini öngöremem çünkü. birilerinin arkasından atıp tutma hakkını kim veriyor bize? herkes kendi hayatını yaşıyor. kimse, bir diğeri için acı çekemiyor. kimse, bir başkasının aşısını vurunamıyor. kimse, öteki için yiyip içmiyor. peki o zaman neden birbirimizin hayatlarına çok da fikir sahibiymişiz gibi karışıyoruz?? aslında ne kadar soru işareti koymuş olsam da soru sormuyorum. bunu yapmayın ulan diyorum. herkes kendi eylemlerinin sancılarını çekiyor yahut meyvesini yiyor.
ne kadar da fahişesin.
ne kadar da altına yatıyorsun birilerinin.
ne kadar zevk alıyorsun, bizim alamadığımız şu hayattan.
ne kadar cilve yapıyorsun biz namuslu duruşumuzu bozmazken.
ne kadar cahilsin.
ne kadar kayıtsızsın biz okullarda koyunlaştırılırken.
ne kadar farklısın biz sürüyü bozmayalım derken.
acilen kafalar değişmeli
acilen, başkalarına soracağınız sualleri, kendinize sormalısınız.
hayatta kalmak cambazlık gibidir.
bir ip vardır ayaklarınızın altında.
o ipte dengeniz bir anda bozulabilir.
bir anın değeri nedir sizce?
işte o an yapmam dediğiniz şeylerin tahtına kurulmuşsunuzdur
ve asla dediğiniz şeyler "hep"leriniz arasındadır artık.
kimse kimsenin üzümünü yemesin, bağını da sormasın.
herkes kendi bağında kendi yağıyla kavrulsun.
birbirinizin açıklarını aramakla zamanı tüketmeyin, tükenen siz olduğunuzda bunu farketmeyeceksinizdir.
birilerini incitmeye harcadığınız zaman, sizden de gidiyordur nihayetinde.
bırakın güzelliklere harcayın zamanı.
zevk aldığınız anlarınız olsun.
bi an için de olsa sevin.
siz bana bakmayın.. ben arada böyle menopoza girmiş hatunlar gibi eserim gürlerim.
hayat sizin hayatınız, yaşasın okulumuz!