düş karmaşasında

kılıcını savurdu gecelerden birinde
ay parçalandı
içinden aktı kanım
döküldü denizine
kirletmedim suyunu
yaşarken yüzdüm
üfledi kanımı
med cezirdi
git ile gelin aşkı.
kılıcını savurdu gölgeme..
kesildi suyum
içimde henüz doğmamış bir ay taşıyordum
kanıma girmiş düşleriyle
sözüme sinmiş gerçeği arasında bi hayata tabi tutuluyordum
her defasında kesikti etim.
ruhum etime fazlaydı
ona taşıyordu.
konuşamadıklarımda es olup esiyordu.
ses olup susuyordu.
tırmalanmış bir ağaç gibi bırakıyor,
kabuklarım dökülüyordu.
yine de topraklarını suluyordum
(ay doğduğunda
gömüleceğim topraklardı)
yaşarken güzdüm.
sararmış yapraklarında
kopması an meselesi bir salıncaktaydım sanki.
kanatırdı beni
söylemezdim inlerken.
birlikte koşmaya cesaret isterdi, ovalarında.
aynı uçurtmada farklı ağaçların çıtalarıydık.
yaşarken süzüldüm.
onu süzdüm içimden sadece.
en yalın haliyle kalsın diye bana.
kılıcını savurdu gerçeğime.
ay doğdu
yıldızlar çöktü pişmanlıklar gibi.
ben öldüm.
o baktı aya.
ay büyüdü.
lal oldum.

Yorumlar

  1. hemen okudunuz hemen beendiniz.müteşekkirim efenim.bence bölük pörçüktü fekat içimden geldiler birden bire. kötü bile olsa yazmalıydım.ol dedim oldu yine. seviyorum sizi.

    YanıtlaSil
  2. sen hep yaz biz hemen okuruz:) ben seviyorum ki zaten öyle olmalı içinden ne geliyorsa yazmalı herkes..bende seni seviyorum heep hep!

    YanıtlaSil
  3. kuzum ne ettin ne gsel olmuş bu böle :D

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

whisper