ilham perim burdan çoooook uzaklara gideceğini, onu aramam gerektiğini yazmış mektubunda. herkesin köşe bucak kaçmasının bi sebebi vardır deyip, ben de içimdeki tası tarağı toplayıp dışımda bi yerlere göç edicem. müzik dinlemeyi bile yasaklıyorum kendime.ilham perisini hatırlatan, onu bana getiren herşeyden uzak kalmaya çalışmalıyım. içimdeki çığın altında kalmamalı hiçkimse..çığımı kendimle birlikte çok uzaklara sürüklemeliyim. onunla hiç karşılaşmamışım gibi, tüm anıları yolumun üstündeki bir yanardağa atıp kutulmalıyım ondan. başkalarına perilik edicek artık o. belki maaşı benim bir öpücüğümden çok daha fazlası olacaktır gittiği yerde. hangi notaya basarsam kayıyor ayaklarımın altından bugünlerde. düşüyorum zamanın avuçlarına. parmaklarının arasında ufalanıyorum. pul pul dökülüyorum kar taneleri gibi toprağınıza. yüzünüzde eriyorum bazen derinize giriyorum. içinizi gördüğümde acıyor canım. istediğim yüzde eriyebilmek için vereceğim bir hayat vardı oysa. bir türlü bulamıyorum onu. rüyalarıma giren ve beni sadece orada o belirsiz uykuda mutlu eden perimin "gerçekte" hiç bir karşılığı yokmuş meğer. benimle uyumalı ve seyretmeli onun için kabus olabilecek, benim içinse masallardan güzel rüyaları.. benim acılarımın onu çürüttüğünü düşünüyor belki. ama hayır onun varlığı, yanıbaşımda bana bişiler fısıldayışı benim en büyük mutluluğumdu. gitmeseydi, gitti.