Ana içeriğe atla

İkİncİeldaktİlom

Bu Blogda Ara

kendimi bu adama benzetiyorum..zaman kayması yaşıyorum buzlu hayatta.

tarih: Ocak 23, 2010

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Yorumlar

Yorum Gönder

whisper

Popüler Yayınlar

hayal dükkanı

büyükbabamın bir dükkanı vardı..içinde kumaşlar, yünler.. biraz karanlıktı içerisi.kasvetli de denilebilir. kokusu farklıydı. rutubet ve benzeri kokular.. tozluydu. tıkabasa dolu bir dükkandı. duvarda oğlunun, kendisinin, babasının,büyükbabasının, büyükbüyükbabasının fotoğrafları asılıydı. her zaman masasına hayran kalmışımdır. her neyse lafı gevelemiyim. keşke zamanında yani büyükbabam dükkanı kapatmadan önce, dükkanın başına geçip, kendi zevkime göre yenileseydim. harika bi dükkanım olurdu, sanırım bu kadar küçük bir kasabada dükkanıma çok da uğrayan olmazdı. ama belki kendi yağıyla kavrulabilirdi. neyse artık olan olmuş. ama dileğim bir şekilde o dükkanın bana verilmesi:) yani hayalım bu.aşağıda görmüş olduğunuz fotolardakine benzer hayallerim var orası için. hayalimi çizemediğim için istediklerime yakın fotolar bulmak daha kolay geldi. umarım bir gün benden köy de olur kasaba da.çünkü içimde kocaman bir dünyayla yaşıyorum.

gecelik

bordo geceliğini çıkardı çamaşırlarının olduğu sabunlu çekmeceden. soğuktu. tüyleri diken diken oldu. ama yine de o ince saten geceliğini geçirdi başından.vücudundaki akışını hissetti ürpererek. aynanın karşısına geçip oturdu. gözlerindeki makyajı sildi.yine de güzeldi. bembeyazdı teni. saçlarını taradı. sırtı ıslak. yüzüne gece kremini sürdü. bi süre baktı aynaya. içinden neler geçiyordu. daha dün ülkenin soylu adamlarından biriyle evliydi. bugün ise o soylu adamdan geriye kalan tek şey parmağından çıkardığı (parmağındaki izinin sürdüğü) taşlı zarif bir yüzüktü. bütün o şöhret pufff.. herşey en saf halindeydi. artık gitmek zorunda olduğu davetler olmayacaktı. artık mutlu görünmek zorunda değildi o insanlara. televizyonda sürekli haberleri takip etmek zorunda değildi, röportaj için saçma saçma laflar etmek zorunda değildi. her gün makyaj yapmak zorunda değildi. onun sevdiği yemekleri yemek zorunda değildi. artık ucuz votkalar da içip evinde rahat rahat geyirebilirdi mesela. pazara

yol masalı..

yolculuk güzeldi..hiç bir yolculuk insanın kendisine yaptıı yolculuktan güsel olamaz..evlerin ışıkları..otogar sıkıntısı.. bacalarda kış tütsüsü..ve tüm bunlar gözlerimin önünden akarken, şarkılar başa sarmaya başlar..tıpkı hayat gibi.. fakat sanırım başa sarmasının nedeni aslında yapmak istediklerimizi yapabilmemiz için bir fırsat oluşu..tabi biz canlılar biraz geç soluyoruz havayı..başa sardıını farketmeden aynı hikayede aynı karakter oluyoruz..dün gece de yolda damlaydım elbet..korkmuyordum..bi günah işliyodum, mutluydum,gerçektim,gerçektin...jiletle kesilmişti şimdiye kadarki filmler..yeni bir filme başlamıştım.arsızdım hoyrat ve aşk doluydum..karında kelebekler uçuşur mu bilmem ama uçtuumu hissettiğimi hatırlıyorum..içimden bir damla uçuşa geçiyordu..sabaha karşı gökyüzüne en yakın yerde oturup içkimi yudumlamıyordum ama sarhoştum..ayılamadım..gerçeğin soğuk suyunu yüzüme vurma...

Blogger tarafından desteklenmektedir

Tema resimleri duncan1890 tarafından tasarlanmıştır