günbatımını istediği saatte,sadece sandalyesini çevirmek koşuluyla izleyebilen küçük prensi kıskanırdım önceleri..ama şimdi günbatımının büyüsünün, onun bir zamanının olmasına bağlıyorum ve kaçırmamak için sahile koşturduğum akşamları iple çeker olduğum için hayatını karmaşıklaştıran bana kızıyorum. buz gibi yaz akşamlarını geçirdiğim cennette, geceleri yıldızları üstüme örtüp, altımda taşların soğukluğunu hissettiğimde, işte o an, belki de sadece o an ben oluyorum..ve kimsenin duyamayacağı bir ses tonuyla bir şarkı söylüyorum..gezegenlerden birinde beni duyan var elbet..yüzümü öpen sıcacık bir yıldız var hissediyorum. ama kim o bilmiyorum. bilmemek de güsel bazen. günbatımına yetişmeye çalışmak kadar güsel.

yalınayaktım geceleri..üşümezdim.ayaklarıma sular değer giderdi.secde ederlerdi varlığıma.kutsaldı yaz geceleri, dizlerime kadar ıslanmaktan korkmadığım zamanlarda.taşların dalgalarla girdiği savaşta geri çekilirken çıkardıkları yılgın sesleri dinlemekti en büyük keyfim..yine döneceğim..

Yorumlar

  1. çok güzel yazmışsınn =)dileğim cenneti hiç kaybetmemen

    küçük prensi sevmende gözümden kaçmadı hani =) bende çooook severim

    YanıtlaSil
  2. teşekkür ederim meriçciiim görüşemedik ne zamandır.cennet (abana) yerinde duruyo senin dilein benim kendimi kaybetmemem olsun:) çabuk dileini deiştir:)

    YanıtlaSil
  3. bende buuurdayııım amaaa:) evet cok güzel yazmıssın cok sevdim içim ısındı:) ya bende cok severim kücük prensi:)

    YanıtlaSil
  4. evet ya öslemişim =) dileğimi değiştiriorum dileğim kendini hiç kaybetmemen damlam

    YanıtlaSil
  5. beenmenize sevindim aaa dostlarrr:) sizleri özledim ey dağlar:))

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

whisper